In 1912 schreef Boccioni zijn “Manifesto technico della scultura futuristica”. Hij propageerde het experimenteren met het gelijktijdige gebruik van verschillende materialen in dynamische vormen, waarbij het gaat om de “abstracte reconstructie en niet om de figuratieve, vorm bepalende betekenis van vlakken en volumes”. In het bronzen beeld met de sprekende titel “Unieke vormen van continuïteit in de ruimte” herkent men de wijze waarop hij als futurist in het leven stond: vitaal, dynamisch en toekomstgericht.